Pośród błotnistych terenów znajduje się skrzętnie ukryte miejsce, otoczone omszałymi skałami. Powstały, zagarnięty teraz już przez naturę plac, ma na swoim środku niewysoki jadeitowy posążek przedstawiający prymitywnie wyciosanego człowieka. Wokół widać ślady po trzymanych tu niegdyś kadziach i koszach. Jadeitowe Sanktuarium było niegdyś miejscem składania ofiar rozlewisku oraz dbania o pamięć tych, którzy zakończyli w nim swój żywot. W trakcie obrzędów mieszkające tu niegdyś ludy składały u stóp posążka dary z jadła, a sam posążek oblewali mlekiem. Dziś po dawnych rytuałach pozostało jedynie ulotne wspomnienie, a niegdyś utrzymany plac porastają mchy i pokrzywy.